Życiorys św. Jana Pawła II
KAROL WOJTYŁA Z MATKĄ EMILIĄ Z KACZOROWSKICH, 1920 r.
Karol Wojtyła przyszedł na świat 18 maja 1920 r. w Wadowicach, jako syn Karola emerytowanego porucznika, byłego legionisty i Emilii z Kaczorowskich. Gdy miał 8 lat zmarła mu matka – od tej chwili wychowywał go ojciec, a w wieku 12 lat stracił brata Edmunda. Karol, nazywany Lolkiem, był najlepszym uczniem w mieście i sportowcem (uwielbiał grać w piłkę).
Posiadając nieprzeciętne zdolności już w wieku 14 lat daje się poznać jako aktor-amator w szkolnym Kółku Dramatycznym. W tym też roku pielgrzymuje po raz pierwszy do Częstochowy na Jasną Górę. W wieku 15 lat uczestniczy w szkoleniach wojskowych.
KAROL WOJTYŁA JAKO UCZEŃ PIERWSZEJ KLASY GIMNAZJUM.
W 1938 r. Karol Wojtyła kończy szkołę średnią z wynikiem bardzo dobrym i otrzymuje Sakrament Bierzmowania. W tym roku rozpoczyna również naukę na Uniwersytecie Jagiellońskim na wydziale filozofii przeprowadzając się razem z ojcem do Krakowa. Ucząc się na uniwersytecie kontynuuje swoją działalność aktorską w eksperymentalnym teatrze dramatycznym „Studio 38” oraz wstępuje do studenckiego towarzystwa Najświętszej Eucharystii i Miłosierdzia.
Gdy w 1939 r. rozpoczyna się II wojna światowa, Karol Wojtyła jest studentem drugiego roku. Jan Tyranowski – krawiec, zafascynowany duchowością karmelitańską, zapoznaje go z dziełami Św. Jana od Krzyża i Świętej Teresy z Avila. W tym czasie Karol miał już ukształtowaną duchowość Maryjną – przewodnią w jego życiu. Karol Wojtyła uczestniczy w występach w teatrze podziemnym, a dla uniknięcia więzienia i wywozu na roboty do Niemiec, pracuje w kamieniołomach i fabryce chemicznej. Zostaje studentem wydziału teologicznego na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie rozpoczyna przygotowania do kapłaństwa na tajnych kompletach.
Gdy niemieccy okupanci zamknęli uniwersytet w 1939 roku, młody Karol pracował (1940–1944) – w kamieniołomach i fabryce chemicznej Solvay, aby nie zostać wywiezionym na roboty do Niemiec. Czując powołanie kapłańskie uczęszczał na wykłady podziemnego seminarium zorganizowanego przez arcybiskupa Krakowa – kardynała Adama Stefana Sapiehę. Równocześnie był jednym z założycieli tajnego Teatru Rapsodycznego. Po wojnie kontynuował studia w Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie oraz na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Będąc na trzecim roku otrzymał święcenia subdiakonatu. W tym samym roku ukończył naukę i otrzymał święcenia diakonatu, a w listopadzie 1946 r. otrzymał święcenia kapłańskie.
Ks. Karol Wojtyła po otrzymaniu święceń kapłańskich opuścił Polskę i rozpoczął studia teologiczne na uniwersytecie w Rzymie, gdzie w czerwcu 1948 r. zdobył tytuł doktora. W 1948 r. powrócił do Polski posługując najpierw jako wikariusz w parafii w Niegowici, a następnie w parafii świętego Floriana w Krakowie, gdzie pełnił także funkcję duszpasterza studentów (od 1951 r.)
W 1953 r. ks. Karol Wojtyła habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim. W tym samym roku został wykładowcą etyki społecznej na Uniwersytecie Jagiellońskim. Władze komunistyczne w krótkim czasie zamknęły jednak wydział teologiczny, zaś wykłady zostały przeniesione do Krakowskiego Seminarium Duchownego. Wkrótce ks. Wojtyła rozpoczął wykłady na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie w 1956 r. został dziekanem katedry etyki.
W 1958 r. ks. Karol Wojtyła został krakowskim biskupem pomocniczym, a w 1964 r. – arcybiskupem. Uczestniczył w soborze watykańskim II (1962-65). W 1967 r. otrzymał nominację kardynalską, ale nadal zachowywał się niekonwencjonalnie: jeździł na nartach, pływał kajakiem, wakacje spędzał ze świeckimi.
We wrześniu 1978 r. umarł papież Jan Paweł I. Dnia 16 października 1978 r. Karol Kardynał Wojtyła został wybrany papieżem (po raz pierwszy od 456 lat nie został nim Włoch) przybierając imię Jan Paweł II. Wbrew zwyczajowi przemówił do tłumu na placu św. Piotra „w naszym języku włoskim”. Podczas inauguracji pontyfikatu wygłosił przesłanie: Nie lękajcie się! Otwórzcie drzwi Chrystusowi!.
W czerwcu 1979 roku odbył pierwszą podróż do Polski, gdzie wywołał rewolucję świadomości, która ostatecznie bez użycia przemocy spowodowała upadek imperium sowieckiego w środkowowschodniej Europie.
Dnia 13 maja 1981 r. Jan Paweł II został postrzelony przez tureckiego zamachowca Mehmeta Ali Agcę – niemal cudem uniknął śmierci, co później skomentował: Czyjaś ręka strzelała, ale Inna Ręka prowadziła kulę. W 1983 r. Papież odwiedził zamachowca w więzieniu.
W sierpniu 1985 r. papież Jan Paweł II przemówił do 80 tys. młodych muzułmanów w Casablance, zaś w kwietniu 1986 r. jako pierwszy w historii zwierzchnik Kościoła rzymskokatolickiego odwiedził synagogę w Rzymie. Z jego inicjatywy w Asyżu odbył się w 1986 r. światowy Dzień Modlitw o Pokój, w którym uczestniczyli przedstawiciele niemal wszystkich religii świata. Papież próbował w ten sposób zbliżyć też do siebie chrześcijan różnych wyznań – ogłosił list z okazji 500. rocznicy urodzin Marcina Lutra (1983), spotkał się z patriarchą Konstantynopola, złożył wizytę w katedrze Canterbury i w rzymskim zborze ewangelickim. W 1991 r. Papież apelował o pokój w Zatoce Perskiej, a potem na Bałkanach. Przemawiając w 1995 r. w siedzibie ONZ, bronił uniwersalności praw człowieka i wzywał Narody Zjednoczone, by podjęły „ryzyko solidarności, a tym samym ryzyko pokoju”.
W latach 1997-99 Papież odbył kolejne historyczne pielgrzymki – do Sarajewa, na Kubę i do Rumunii, gdzie spotkał się z patriarchą Teoktystem. Podczas Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 dokonał rachunku sumienia Kościoła i prosił Boga o wybaczenie jego win; odbył też podróż do Ziemi Świętej – Jordanii, Betlejem, Jerozolimy (historyczna wizyta w Instytucie Pamięci Narodowej Yad Vashem i modlitwa przy ścianie Płaczu). Rok 2001 przyniósł kolejną ważną wizytę – w Grecji i Syrii, a także na Ukrainie.
Papież Jan Paweł II powrócił do domu Ojca 2 kwietnia 2005 roku w Watykanie o godzinie 21.37 (Zmarł po zakończeniu Apelu Jasnogórskiego, w pierwszą sobotę miesiąca i wigilię Święta Miłosierdzia Bożego, w 9666 dniu swojego pontyfikatu).
Dnia 13 maja 2005 r. papież Benedykt XVI zezwolił na natychmiastowe rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Jana Pawła II, udzielając dyspensy od pięcioletniego okresu oczekiwania od śmierci kandydata, jaki jest wymagany przez prawo kanoniczne. Formalne proces rozpoczął się 28 czerwca 2005 r. kiedy zaprzysiężeni zostali członkowie trybunału beatyfikacyjnego. Już 1 maja 2011 r. na placu św. Piotra w Rzymie papież Benedykt XVI ogłosił Jana Pawła II – błogosławionym, zaś 27 kwietnia 2014 r. papież Franciszek ogłosił go świętym, czyniąc jednocześnie patronem rodzin.
