Kochana Babciu! Kochany Dziadku!
Z całą pewnością można stwierdzić, że babcie i dziadkowie odgrywają nieocenioną rolę w życiu każdego dziecka. To oni potrafią znaleźć radę na każde zmartwienie, wybaczyć niejedną psotę, ukradkiem wsunąć w dłoń jeszcze jednego cukierka, a przede wszystkim kochają bezwarunkowo, nie oczekując niczego w zamian. Jednak od pierwszych lat życia wnuczęta odwdzięczają się, jak potrafią – codziennym uśmiechem, laurką z bukietem kwiatów lub z krzywym serduszkiem, chęcią spędzenia u dziadków kolejnych wakacji.
Starsze dzieci potrafią nieco więcej. Mogą na przykład ulepić coś z masy solnej. Tak właśnie było w przypadku uczniów klas drugich naszej szkoły. Dzieci postanowiły obdarować swoich ukochanych dziadków własnoręcznie wykonanymi prezentami. Już od dwóch tygodni w głowach dzieci tworzyły się plany na to, co przygotują. Następnie przyszedł czas na realizację tychże planów. Sale zmieniły się w pracownie artystyczne, w których powstawały różne figurki, ozdobne miseczki na biżuterię, czy też podstawki na filiżankę gorącej herbaty. Dzieci z niecierpliwością wyczekiwały, aż wytwory ich pracy odpowiednio wyschną, aby pomalować je w ulubione wzory babci lub kolorem, który dziadziowi podoba się najbardziej.
W czasie, gdy na jeszcze mokrych dziełach schła farba, drugoklasiści wykonywali karteczki z dedykacjami, które następnie przywiązali do pięknie zapakowanych prezentów. Tak przygotowane podarunki dzieci zabrały do domów, aby w Dniu Babci oraz w Dniu Dziadka, wraz z serdecznymi życzeniami, mogły trafić w odpowiednie ręce. Ręce, które nie raz podnosiły po upadku, a które niezmiennie z radością rozpościerają się na widok ukochanych wnucząt.
Własnoręcznie wykonane prezenty są najlepszym dowodem na to, jaką miłością nasi najmłodsi uczniowie darzą swoich dziadków. Jestem pewna, że także żadnemu z nich nie trzeba przypominać o szacunku, z jakim powinniśmy traktować osoby starsze.
