AKTUALNOŚCI WYCIECZKI EDUKACYJNE
Wycieczka edukacyjna w Bieszczady w ramach projektu ministerialnego „Podróże z klasą”
W dniach 5 – 6 grudnia odbyła się wycieczka szkolna w ramach projektu ministerialnego „Podróże z klasą”. Projekt ten zakłada znaczące dofinansowanie wycieczek szkolnych ze środków państwowych. Duże zainteresowanie projektem sprawiło, iż tylko nieliczne placówki z naszego regionu mogły wziąć udział w tym przedsięwzięciu.
Nasze zwiedzanie rozpoczęliśmy od wizyty w Muzeum Historycznym w Dukli. Mieści się ono w zabytkowym pałacu z XVIII wieku. Tuż obok muzeum znajduje się przepiękny park, który pochodzi również z tego samego okresu. Muzeum funkcjonuje od 1944 roku, kiedy to miała miejsce Operacja Karpacko-Dukielską – największą bitwa górska w czasach II wojny światowej. Wystawa jej poświęcona została zorganizowana w muzeum w roku 1964. Z powstaniem muzeum wiązała się konieczność odbudowy pałacu, w którym się znajduje. Można tu podziwiać liczne eksponaty i pamiątki, związane z historią Polski, jak i regionu. Na pierwszym piętrze muzeum można obejrzeć np. wystawę zatytułowaną „Z dziejów Dukli i dukielskiego zespołu pałacowo-parkowego”. Można tu również znaleźć wizerunki właścicieli dóbr dukielskich. Drugie piętro to z kolei wystawa poświęcona broni militarnej z czasów I i II wojny światowej. Organizowane są tu również wystawy czasowe o różnorodnej tematyce – przeważnie mające ścisły związek z historią.Przed budynkiem muzeum można z kolei podziwiać skansen broni ciężkiej, w którym można obejrzeć m.in. działa, armaty, wyrzutnie rakiet, czołg T-34-85, haubice.
Jeszcze nie opadły emocje związane z muzeum dukielskim, a już rozpoczynaliśmy zwiedzanie kolejnej atrakcji – Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku. Park Etnograficzny w Sanoku należy do najpiękniejszych muzeów na wolnym powietrzu w Europie. Pod względem ilości obiektów jest największym skansenem w Polsce. Na obszarze 38 ha prezentowana jest kultura polsko-ukraińskiego pogranicza we wschodniej części polskich Karpat wraz z Podkarpaciem. Poszczególne grupy etnograficzne (Bojkowie, Łemkowie, Pogórzanie i Dolinianie) posiadają oddzielne sektory ekspozycyjne. Perełką obiektu jest przepięknie odtworzony galicyjski rynek sprzed 100 – 150 lat.
W przepięknej nocnej scenerii mogliśmy podziwiać kolejny obiekt na mapie naszej wyprawy – Zaporę Wodną w Myczkowcach. Zapora wodna w Myczkowcach została zbudowana w latach 1955-1960 według projektu prof. Karola Pomianowskiego, który wcześniej zainicjował budowę zapory na Dunajcu w Rożnowie. Prace na Sanie ruszyły niedługo po opracowaniu koncepcji w 1921 r. Jednak zostały przerwane z powodu kryzysu gospodarczego w 1925 r. Dopiero w latach 1956-1960 zakończono budowę elektrowni i podwyższono zaporę, która została uruchomiona w 1961 roku.
Po zakwaterowaniu w pokojach na uczestników wycieczki czekała tego dnia jeszcze jedna atrakcja – ognisko. Pieczone kiełbaski, ziemniaczki z ogniska, warzywa, bułeczki; a do tego ciepła herbata przy blasku ogniska sprawiły, iż do pokoi wracaliśmy z pełnymi brzuszkami późnym wieczorem.
Wzmocnieni śniadaniem kolejny dzień rozpoczęliśmy od spaceru po Rezerwacie Przyrody „Koziniec”. Utworzony został on w 2004 roku, na powierzchni 28,68 ha w gminie Solina, w powiecie bieszczadzkim. Obejmuje południowo-zachodnie zbocze góry Koziniec (522 m n.p.m.) w odległości około 0,5 km na południe od zapory na Jeziorze Myczkowskim. Bogata flora i fauna rezerwatu zachwycają nawet późną jesienią.
Zmęczeni ale jednocześnie zachwyceni urokiem Rezerwatu, ruszyliśmy w kierunku kolejnej atrakcji – monumentalnej Zapory Solińskiej. Jest to gigantyczna budowla hydrotechniczna, która we wnętrzu skrywa kilometry korytarzy na kilku poziomach. To największa zapora w Polsce, a jej wysokość sięga 81,1 m, długość 664,8 m, a szerokość w koronie 8,8 m. Wnętrze zapory ma 4 poziomy, na których biegną galerie komunikacyjno-kontrolne o łącznej długości 2 073 m. Tama podzielona jest na 43 sekcje, wysokości 82 m i objętości betonu 760 000 m3. Przekrój poprzeczny zapory ma kształt zbliżony do trójkąta. Oddanie do użytku solińskiej hydroelektrowni miało miejsce w 1968 roku.
Ostatnim odwiedzanym tego dnia miejscem było Muzeum Przyrodniczo – Łowieckie „Knieja” w Nowosiółkach. „Muzeum Knieja” jest dziełem życia małżeństwa Henryki i Jerzego Wałachowskich – pary pasjonatów przyrody, których zbiory można podziwiać w Muzeum już od kilkunastu lat. Właściciele swoją wiedzą przyrodniczą i historyczną starają się zainteresować zwiedzających, przybliżyć dzieje regionu i zaszczepić zamiłowanie do środowiska. Celem głównym ekspozycji jest umożliwienie turystom – dzieciom, młodzieży oraz osobom dorosłym poznania fauny i flory Bieszczadów. Muzeum Przyrodniczo-Łowieckie w Nowosiółkach to miejsce gdzie m.in. bieszczadzkie drapieżniki i ptactwo można bez obaw obserwować z bliska, gdzie śmiało można zadać pytanie o zwierzynę żyjącą w lasach czy uzyskać informację na temat historii regionu. Ponadto w muzeum można podziwiać okazy występujące poza granicami naszego kraju, m.in. kolekcję motyli, dużą liczbę zwierzyny drobnej, ptactwo występujące nie tylko w Bieszczadach ale także z terenów całej Polski.
Tuż po smakowitym obiadku na uczestników wycieczki czekała jeszcze jedna niespodzianka – Mikołaj od Rady Rodziców :)
