Gimnastyka buzi i języka… czyli nasze zajęcia logopedyczne
Prawidłowy rozwój mowy dziecka zależy od wielu czynników m.in. od funkcjonowania ośrodkowego układu nerwowego, budowy narządów mowy, słuchu oraz środowiska, w którym się wychowuje. Sprawne funkcjonowanie języka, warg, podniebienia, żuchwy jest niezbędne do prawidłowej realizacji dźwięków mowy. Niska sprawność narządów artykulacyjnych powoduje, że dziecko nie jest w stanie wypowiadać niektórych głosek.
Na zajęciach wychowania fizycznego gimnastykę wykonujemy całym ciałem, natomiast na zajęciach logopedycznych (również naszych) skupiamy się głównie na ćwiczeniach buzi i języka.
Przykładowe ćwiczenia jakie wykonujemy:
- Ćwiczenia warg:
– wysyłanie całusów, przy ściągniętych ustach do przodu,
– wymawianie samogłosek: e-o, i-u, a-u,
– parskanie – wdech przez nos, wydech ustami, przy wydechu usta wprawiane są w wibracje,
– naprzemienne wykonanie dzióbka i uśmiechu,
– jedzenie słonych paluszków bez użycia dłoni,
– wąsy z paluszków – umieszczenie paluszka pomiędzy wargą górną a nosem i przytrzymanie jak najdłużej,
– nadymanie policzków, trzymając wargi przez cały czas zwarte i oddychając przez nos.
- Ćwiczenia języka:
– kląskanie językiem,
– „malowanie” podniebienia językiem, czyli przesuwanie nim po podniebieniu od zębów górnych w stronę gardła,
– unoszenie szerokiego języka za górne i dolne zęby naprzemiennie,
– odklejanie opłatka, papieru jadalnego od wałka dziąsłowego,
– naśladowanie ssania cukierka, czyli próby przyklejania całego języka do podniebienia,
– liczenie zębów czubkiem języka – najpierw u góry, następnie na dole,
– „miseczka” – boki języka unoszą się wraz z czubkiem języka, tworząc wgłębienie.
- Ćwiczenia żuchwy:
– opuszczanie żuchwy – powoli i spokojnie,
– ziewanie – rozluźnianie stawu skroniowo – żuchwowego,
– naśladowanie przeżuwania.
- Ćwiczenia podniebienia miękkiego:
– ziewanie przy nisko opuszczonej żuchwie, język leży swobodnie na dnie jamy ustnej,
– chrapanie na wdechu i wydechu,
– ćwiczenia z rurką (przenoszenie kawałków papieru),
– chuchanie na ręce,
– naśladowanie śmiechu różnych osób (ha, ha, hi, hi, he, he, ho, ho).
